ย้อนหยั่งรากลึก วิถีการเรียนรู้สู่ปัญญา ๒๕ ปี โรงเรียนรุ่งอรุณ

งาน “ย้อนหยั่งรากลึก วิถีการเรียนรู้สู่ปัญญา ๒๕ ปี โรงเรียนรุ่งอรุณ”
วันอังคารที่ ๑๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๕
ณ โถงรับอรุณ และเรือนรสิกคาม โรงเรียนรุ่งอรุณ
(รวมคลิปงาน ๒๕ ปี โรงเรียนรุ่งอรุณ)

งานในครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อระลึกถึงคุณของครูบาอาจารย์ผู้ร่วมก่อตั้ง เนื่องในโอกาสครบรอบ ๒๕ โรงเรียนรุ่งอรุณ โดยได้รับเกียรติจากครูบาอาจารย์ผู้มีคุณูปการต่อโรงเรียนรุ่งอรุณมาร่วมงาน เช่น ศ.กิตติคุณสุมน อมรวิวัฒน์ ศ.นพ.วิจารณ์ พานิช รศ.ดร.กรรณิการ์ สัจกุล อ.ผ่อง เซ่งกิ่ง ผศ.น้อม งามนิสัย ดร.สิริชัยชาญ ฟักจำรูญ อ.วิชิต ชี้เชิญ อ.ธีรพล นิยม และรศ.ประภาภัทร นิยม ซึ่งเป็นโอกาสอันเป็นมงคลที่คณะผู้บริหาร คุณครู ผู้ปกครอง นักเรียน ศิษย์เก่า และชาวชุมชนโรงเรียนรุ่งอรุณ ได้ร่วมกันแสดงมุทิตาจิตและความกตัญญู มอบพวงมาลัยกราบขอบพระคุณแด่คณะครูบาอาจารย์ทุกท่าน

บรรยากาศงานอบอวลไปด้วยความสุข อบอุ่น เป็นกัลยาณมิตร ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติร่มรื่น ขับกล่อมงานด้วยการแสดงดนตรีของนักเรียนวงดนตรีไทยและวงดนตรีสากล ที่ร่วมกันบรรเลงบทเพลงโรงเรียนรุ่งอรุณที่มีความหมายงดงาม ร่วมฟังการเสวนาจากครูบาอาจารย์ผู้ร่วมก่อตั้งและตัวแทนศิษย์เก่า และวงเสวนาจากครูบาอาจารย์ผู้วางรากฐานวิชาสุขภาวะกายและจิต ‘ศิลปะ ดนตรี กีฬา’ ของรุ่งอรุณ โดยได้รับเกียรติจากศิลปินดลใจ อ.สมภพ บุตรราช มาวาดภาพ ‘ครู’ ด้วยดินระหว่างการเสวนา

ปิดท้ายวันด้วยการนั่งล้อมวงสนทนาในบรรยากาศสบายๆ ใต้ร่มไม้กับ รศ.ประภาภัทร นิยม หรือที่ชาวชุมชนรุ่งอรุณเรียกด้วยความนับถือว่า ‘อาจารย์’ ซึ่งได้มาบอกเล่าถึงเจตนารมณ์ตั้งต้นในการก่อตั้งโรงเรียนรุ่งอรุณ ที่มุ่งหมายพัฒนาผู้เรียนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ถึงพร้อมด้วยสติปัญญา

“การศึกษาที่แท้จริงแล้วคือการเรียนรู้ชีวิต เพียงแต่ว่าเอาเรื่องราวต่างๆ มาเป็นสะพานเท่านั้นเอง วิชาเป็นสะพานชนิดหนึ่ง แต่เมื่อเราใช้สะพานแล้ว เราจำเป็นต้องแบกสะพานไปด้วยไหม เราไม่ต้องแบกสะพาน หรือเวลาที่เราลงเรือ แจวเรือไปถึงฝั่งได้แล้ว เราจำเป็นต้องแบกเรือไปด้วยไหม เงื่อนไขต่างๆ ที่เราจะเจอในการสร้างการเรียนรู้มีเยอะแยะ เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ใช้แล้วก็แล้วกัน ถ้ามีโอกาสได้มาใช้ใหม่อีกทีก็คล่องดี ก็แค่นั้นเอง ไม่มีที่สิ้นสุด มนุษย์เรา เป็นเหตุที่ทำให้อาจารย์รู้เลยว่า ถ้าเราทำการศึกษาแบบนี้ พวกเราจะมีโอกาสได้เข้าใจว่า เวลาที่เราเผชิญทุกข์ อะไรคืออาวุธที่สำคัญ อะไรคือเกราะป้องกันที่สำคัญที่สุด พวกเราต้องใช้ตลอดเวลา สติ ต้องรู้สึกตัว”

“รุ่งอรุณตั้งขึ้นมาเพราะเหตุนี้ ตั้งขึ้นมาเพราะอยากให้ทุกคนเดินไปสู่หนทางของการเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็นครู เป็นนักเรียน เป็นได้ทั้งนั้น ผู้ปกครองด้วย เราจะเป็นเหมือนโอเอซิสอยู่บนโลกนี้…รุ่งอรุณนี่นะ มีไหมที่ไม่มีรุ่งอรุณแต่ละวันๆ ไม่มี ขึ้นตลอดเลยรุ่งอรุณ ก็เป็นรุ่งอรุณที่เปล่งประกายฉายแสงได้ทุกวัน บางวันอาจจะมีเมฆบังบ้าง แต่ก็มาทุกวัน…” – รศ.ประภาภัทร นิยม กล่าวกับคุณครูและนักเรียนรุ่งอรุณ ในช่วงล้อมวงสนทนายามเย็นในงาน