งานสะพานบุญรวมน้ำใจช่วยภัยน้ำท่วม

งานสะพานบุญรวมน้ำใจช่วยภัยน้ำท่วม
โครงการของนักเรียนชั้น ม.๖ ที่ชวนคนในชุมชนรุ่งอรุณทำความดีร่วมกัน

วันศุกร์ที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๕ นักเรียนชั้น ม.๖ ร่วมกันจัดงาน “สะพานบุญ รวมน้ำใจช่วยภัยน้ำท่วม” ชวนคนในชุมชนรุ่งอรุณ ทั้งนักเรียน ครู บุคลากร และผู้ปกครอง ร่วมแบ่งปันช่วยเหลือผู้ที่กำลังประสบภัยน้ำท่วมที่ชุมชนในเขตอำเภอวารินชำราบ และบ้านราชธานีอโศก อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี และโรงเรียนวัดสิมวิทยา อำเภออุทุมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ โดยจัดงานออกร้านจำหน่ายอาหาร ขนม เครื่องดื่ม และสิ่งของต่างๆ จัดการแสดงดนตรีการกุศล ตลอดจนตั้งซุ้มรับบริจาคสิ่งของและเงินสมทบทุน

บรรยากาศภายในงานอบอวลไปด้วยรอยยิ้มและความสุขของนักเรียน ครู บุคลากร และผู้ปกครอง ที่มาร่วมกันออกร้านและร่วมทำบุญกันอย่างคึกคัก เช่น ร้านปาลูกโป่ง เด็กชายตกน้ำของนักเรียนประถม ขนมสายไหม ร้านค้ามือสองของผู้ปกครอง ข้าวเกรียบว่าวและร้านข้าวเหนียวไก่ทอดของบุคคลากร ก๋วยเตี๋ยวเรือ ร้านกาแฟของคุณครู และยังมีมากมายหลายร้าน โดยมียอดบริจาคทั้งสิ้น ๑๗๑,๓๙๔ บาท

คุณค่าของงานทำให้ใจไม่สั่นคลอน
เบื้องหน้าผ่านไปอย่างราบรื่น อบอุ่น แต่เบื้องหลังคือการทำงานแข่งกับเวลาของนักเรียนชั้น ม.๖ ซึ่งเป็นผู้ริเริ่มโครงการและเป็นคณะทำงานในครั้งนี้ ทั้งการเตรียมงาน การติดต่อและประสานงานกับฝ่ายต่างๆ การต่อรองในความต้องการของแต่ละคน ไหนจะการจัดงานกลางแจ้งในสภาพอากาศที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ นับเป็นโจทย์ใหญ่โจทย์จริงที่ท้าทายศักยภาพของพวกเขา – RA21 อย่างมาก

ระยะเวลาเพียง ๕ วัน ที่ต้องทำงานร่วมกับหลายฝ่ายทั้งในและนอกโรงเรียน ทำให้เกิดปัญหาและอุปสรรคมากมายให้ต้องเผชิญ ทั้งการสื่อสารที่คลาดเคลื่อน ความต้องการอันหลากหลายของคนที่อยากมาร่วมด้วยช่วยกัน บ่อยครั้งจึงเกิดคำถามที่เจือด้วยอารมณ์ หรือถ้อยคำที่แสดงความไม่พอใจ ไหนจะการจัดงานกลางแจ้งในสภาพอากาศที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ นับเป็นโจทย์ใหญ่โจทย์จริงที่ท้าทายศักยภาพของพวกเขา – RA21 อย่างมาก แต่พวกเขาก็ก้าวผ่านมาได้ เพราะชัดเจนในคุณค่าของงานที่ทำ

“เราพยายามคิดแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้เร็วที่สุด คิดไว้ว่าอย่างไรมันต้องมีข้อผิดพลาดอยู่แล้ว เพราะเวลามันสั้นมาก ถ้าเรามีเป้าหมายที่ชัดเจนแต่แรก เราทำอะไรก็ง่ายหมด เป้าหมายเราคือต้องการจะช่วยเหลือคน ไม่ว่าเราจะโดนว่า โดนติอะไร เราก็ไม่สั่นคลอนว่าเราทำไปทำไม เพราะว่าเราชัดเจนตั้งแต่แรก” นายภูผา ขวัญมนตรีกุล (ขมิ้น) ชั้น ม.๖

ภูมิใจในพลังของชุมชนรุ่งอรุณ
งานนี้นับเป็นงานใหญ่งานแรกของพวกเขา #RA21 หลังจากห่างหายจากการทำงานเช่นนี้มาร่วม ๒ ปี เนื่องจากสถานการณ์โควิด-๑๙ พวกเขารู้สึกว่าความสัมพันธ์กับผู้คนในชุมชนไม่ค่อยสนิทสนมคุ้นเคยเหมือนแต่ก่อน ไม่ว่าจะเป็นรุ่นน้อง ครู บุคลากรฝ่ายต่างๆ รวมไปถึงผู้ปกครอง เมื่อต้องประสานขอความร่วมมือ จึงไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร แต่เมื่อลงมือทำงานจริง กลับได้รับความช่วยเหลือเกินกว่าที่คาดไว้

“หนูรู้สึกภูมิใจทุกๆ ฝ่ายในโรงเรียน รู้สึกภูมิใจในรุ่นเรา รุ่นเราไม่ค่อยได้ทำงานร่วมกัน เนื่องจากสถานการณ์โควิด เลยทำให้การทำงานรุ่นมันลดลงไปเยอะ ภาพตอนแรก กลุ่มจิตอาสาเป็นกลุ่มเล็กมากๆ แต่พอวันงาน คนโน้นคนนี้เดินเข้ามาถาม เข้ามาช่วย ทุกคนอยากทำ อยากร่วมด้วย ตอนจบงานหนูทั้งภูมิใจที่เราได้ช่วยคนอื่น และภูมิใจที่โรงเรียนเรากลั่นให้ใครหลายๆ คนสามารถทำงานร่วมกันได้ พอถึงจุดหนึ่งที่ต้องช่วยเหลือกัน ทุกคนพร้อมยื่นมือมาช่วย ขอบคุณทุกคนที่มาช่วยกันทำงานนี้ และทุกความร่วมมือที่เข้ามา” น.ส.ศิริวรรณ จีรุวัฒณาภรณ์ (ขนุน) ชั้น ม.๖

ชุมชนที่เป็นเหมือนครอบครัว
“รู้สึกอบอุ่นกับงานนี้มาก บรรยากาศที่รุ่นพี่คุยกับรุ่นน้อง พ่อแม่คุยกัน ครูคุยกับนักเรียน งานที่ทุกคนมาคุยกัน มาสนุกสนานกัน ผมคิดถึงบรรยากาศแบบนี้มาก ภาพนั้นมันกลับมา ทุกคนมาพร้อมด้วยกำลังที่อยากทำมาก มันเกิดเป็นภาพที่อบอุ่น รู้สึกเป็นครอบครัว” นายภูผา ขวัญมนตรีกุล (ขมิ้น) ชั้น ม.๖

“รุ่งอรุณสมัยก่อนเรามีงานแบบนี้บ่อยมาก ที่ทุกคนได้ร่วมมือกัน พอเกิดโควิด หลายๆ อย่างก็เริ่มเปลี่ยน ดีใจที่ก่อนจบเราได้เห็นภาพนี้อีกครั้ง จากที่ไม่ได้เห็นมาเกือบ ๒ ปี ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง ครู ผู้ปกครอง เราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว แทบจะรู้จักกันทุกคน งานในวันนั้นทำให้เราและน้องได้สานสัมพันธ์กัน เราและครูได้ทำงานด้วยกันมากขึ้น ผู้ปกครองที่เราได้เจอ รู้สึกอบอุ่นกับบรรยากาศในโรงเรียนนี้” น.ส.ศิริวรรณ จีรุวัฒณาภรณ์ (ขนุน) ชั้น ม.๖