KMรุ่งอรุณ : ครูคือแบบอย่างและแรงบันดาลใจของเด็ก

เรื่อง : ครูปรานี  สุภาภพ (ครูนี)
ครูอนุบาลห้องสายฟ้า โรงเรียนรุ่งอรุณ

ถึง…ครูนี เพื่อนรัก

วันนี้ได้ฟังนิทานเรื่องจุดจากครูโม เลยเกิดแรงบันดาลใจในการย้อนมองตนเอง เพื่อความก้าวหน้าไปสู่การเป็นแบบอย่างที่ดีกับเด็ก ที่ตัดสินใจเขียนมาเล่าให้เธอฟังเพราะเธอก็เป็นครูเหมือนกับฉัน และมีความเชื่อเดียวกันว่า “ครูเป็นอย่างไร เด็กก็จะเป็นอย่างนั้น”

มีเรื่องที่ฉันประทับใจมากในตัวเด็กคนหนึ่งซึ่งเป็นเด็กในห้องปลายฟ้าของฉันเอง  เด็กคนนี้ครั้งแรกๆ ที่ฉันมาเจอกับเขา  เขาเป็นเด็กมีน้ำใจช่วยเหลืองานต่างๆ ในห้อง ทำได้ดีทุกงาน  แต่จะทำงานเพียงงานเดียว  เมื่อทำเสร็จแล้วจะไม่ทำงานอื่นๆ อีก  แล้วก็มาบอกกับฉันว่า “หนูทำแล้ว ๑ งาน” เหตุการณ์นี้เป็นเรื่องที่สะกิดใจฉันมาก จะทำอย่างไรที่จะเปลี่ยนเด็กคนนี้ได้

ฉันเองนั้นเวลาที่ทำการงานในห้องเรียน ฉันก็จะทำทุกงาน ไม่ต้องดูว่าเป็นหน้าที่หรือเปล่า เสร็จงานหนึ่งก็ไปทำงานอื่นๆ ต่อ  ฉันเลยคิดว่าจะต้องค่อยๆ  ชวนเด็กคนนี้ทำงานไปกับฉัน   ฉันบอกเด็กๆ ว่ามาทำงานกัน “คนละไม้คนละมือ”  เจองานก็ทำไป  ฉันจะคอยชวนเขาอยู่เรื่อยๆ ทุกวันๆ เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ช่วยเหลืองานฉันมากขึ้น  แต่ยังเป็นการบอกให้เขาทำ เขาก็ยอมทำให้  ค่อยๆ เขยิบจากทำทีละอย่าง เพิ่มขึ้นเป็น ๒ อย่างและ ๓  อย่าง และฉันก็ใช้วิธีชมเขาทุกครั้งที่เขาทำงานเพิ่มขึ้น  แสดงให้เขาเห็นว่าสิ่งที่เขาทำอยู่ในสายตาครูตลอด

เวลาผ่านไปประมาณไม่ถึงเดือน  วันหนึ่งเด็กคนนี้มาแต่เช้า ทำงานในห้องเกือบจะหมดทุกอย่าง  ตั้งแต่ยกเก้าอี้ กรอกน้ำใส่เหยือก จัดที่ล้างจาน ปูที่กันลื่น เช็ดช้อน  เมื่อเขาทำเสร็จและตัดสินใจขอไปเล่น  ฉันเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น  จึงไม่ปล่อยให้พลาดโอกาสนี้ไป  ฉันรีบเข้าไปคุยกับเด็กคนนี้ในทันทีว่า ครูชื่นใจและมีความสุขมากที่หนูมีน้ำใจช่วยเหลืองานได้มากมายขนาดนี้ (ขณะพูดฉันยิ้มและน้ำตาคลอ เสียงเครือๆ) เด็กคนนี้มองมาที่ฉันและยิ้มเช่นกัน ฉันเลยเข้าไปกอดและพูดกับเขาว่า “ขอบใจนะจ๊ะ” และบอกว่า “วันนี้หนูเหมางานหมดเลยนะเนี่ย” เด็กไม่เข้าใจคำว่าเหมา เด็กถามฉัน ฉันจึงเล่าเป็นนิทานว่าเป็นเรื่องราวของเด็กผู้หญิงใจดีคนหนึ่งช่วยงานครูเกือบหมดทุกงาน งานที่ทำเกือบหมดเลยเรียกว่า “เหมา” เด็กคนนั้นเดินไปยิ้มไป

ตั้งแต่วันนั้นมาไม่ว่าฉันจะขออาสมัครช่วยงาน เด็กคนนี้จะไม่ลังเล จะเป็นคนแรกๆ ที่อาสาทำงานและหางานให้ตนเอง  เป็นงานที่เขาคิดทำขึ้นมาเอง  เช่น ช่วยดูแลน้องจัดกระเป๋า และเขาก็สามารถทำได้อย่างตั้งใจ คำพูดที่พูดกับน้องเป็นคำแนะนำอย่างอ่อนโยน

ตลอดเวลาในการทำงานในหน้าที่ “ครู” ฉันเชื่อเสมอว่าครูเป็นแบบอย่างที่ดีและเป็นแรงบันดาลใจให้เด็กๆ ได้  สองมือของครูนี้แหละที่จะสร้างโลกแห่งการเรียนรู้ให้กับเด็กอย่างเต็มศักยภาพที่เขามี