อยู่ตรงนี้…ที่นี่…กับ More than activity
โครงการห้องเรียนสำหรับพ่อแม่ ครั้งที่ ๓ ตอนการงานกับการเรียนรู้ (More than Activity)
เล่าเรื่องโดย ครูนิด- นิตยา กฤษณานนท์
“ผมได้ก้าวข้ามความกลัว และความคิดที่ว่านี่มันเป็นงานของผู้หญิง ได้เรียนรู้ว่าเราสามารถทำใจให้สบายๆ และผ่อนฝีเข็มของเราให้ช้าลงได้”
“รู้จักอารมณ์ของตนเอง ภูมิใจที่ทำได้ แม้ทำผิดก็ทำความเข้าใจแล้วเริ่มใหม่ การด้นผ้าถ้าด้ายสั้นไปก็ไม่สะดวก ถ้ายาวไปก็พันกัน ก็เรียนรู้ไปกับมัน”
“แม่ก็ได้มองเห็นทุกข์จากการที่ต้องอยู่ในอิริยาบทเดิมนานๆ ได้เรียนรู้ว่า…ต่อให้ร่างกายทุกข์ แต่เมื่อเราไม่ได้เอาใจไปจดจ่ออยู่กับมัน เราก็ออกจากทุกข์นั้นได้”
นี่คือส่วนหนึ่งของการสะท้อนความรู้สึกของคุณพ่อคุณแม่ของบรรดา “มือใหม่หัดมาโรงเรียน” หลังจากผ่านการเย็บปลอกหมอน ปลอกที่นอนให้ลูกๆ ที่จะเข้าเรียนในปีการศึกษาหน้า กิจกรรมนี้เป็นหนึ่งในกิจกรรมของโครงการโรงเรียนพ่อแม่ “เลี้ยงลูกดีวิถีไทย” ครั้งที่ ๓ ชึ่งจัดขึ้นเมื่อวันเสาร์ที่ ๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖ ณ โรงเรียนรุ่งอรุณ
ในวันนั้นเราเริ่มจากการร่วมพิธี “วงน้ำชา” โดยมีชาใบเตยอุ่นๆหอมกรุ่นกับข้าวแต๋นกรุบกรอบกรุ่นกลิ่นน้ำตาลอ้อย เป็นสิ่งนำพาเราสู่การใคร่ครวญถึงที่มาที่ไปของอาหารพื้นถิ่น ที่มีให้เราได้กินกันแทบจะทุกภาคของไทยในชื่อที่เรียกต่างกัน ทั้งนางเล็ด ข้าวแต๋น ข้าวพอง…
บทสนทนาเคล้าข้าวแต๋นในวงน้ำชา นำพาความรู้สึก ความคิดของพ่อแม่ไปในมิติที่หลากหลาย บางคนพาเรากลับสู่วันเยาว์วัย เมื่อครั้งยังเป็นเด็กตัวน้อย นั่งเคียงข้างย่ายาย จดจ่อรอคอยให้ข้าวแต๋นในกระทะร้อนฉ่าสุกดีจนกินได้ คืนผันวันผ่านข้าวแต๋นที่เคยเป็นของกินเล่น ที่ทำจากข้าวเหลือก้นหม้อ กลายมาเป็นข้าวแต๋นในรูปโฉมใหม่ ปรับแต่งได้หลายหลาก ซื้อหามากินได้ง่ายทุกมุมเมือง
เราไม่อาจรู้ได้ว่าความรู้สึกของผู้ร่วมวงน้ำชาของเราในวันนั้นจะลงลึกถึงความซาบซึ้งและความเชื่อมโยงในสรรพสิ่ง จากการมองผ่านข้าวแต๋นในมือไปจนเห็นถึงคุณของแผ่นดินที่หล่อเลี้ยงต้นข้าว ชาวนาที่โอบอุ้มทะนุถนอมต้นข้าวจนถึงวันเก็บเกี่ยว หรือมองเห็นหยาดเหงื่อแรงงานของชาวไร่อ้อยที่ตรากตรำเคี่ยวกรำจนได้น้ำตาลอ้อยมาหรือไม่ แต่เราหวังเหลือเกินว่าคราใดนับจากนี้ เมื่อผู้ร่วมวงน้ำชาของเราหยิบข้าวแต๋นขึ้นมาในมือ ในใจของพวกเขาจะมีมุมมองใหม่ๆ ต่อข้าวแต๋นที่กว้างขวาง ลึกซึ้ง และอาจเชื่อมโยงไปสู่สิ่งอื่นๆ ได้
หลังจากวงน้ำชา เราได้พาคุณพ่อคุณแม่ทำกิจกรรมที่บางคนอาจจะมีความคุ้นเคย หรือเคยทำมาบ้าง แต่บางคนอาจไม่เคยทำมาก่อนเลยในชีวิต นั่นก็คือการเย็บปลอกหมอน ปลอกที่นอนเตรียมไว้สำหรับให้ลูกรักใช้เป็นอุปกรณ์ในการนอนกลางวันที่โรงเรียน
…ภาพคุณพ่อ คุณแม่มือใหม่ บ้างก็เป็นคุณตา คุณยายที่นั่งพับเพียบเรียบร้อย สายตาจับจ้องอยู่ที่เข็มเล่มเล็กในมือ ดึงเส้นด้ายจนสุดปลายแขน แล้วปักลงไปที่ผ้าผืนเล็กนั้นตรึงตราอยู่ในใจ ถ้อยคำเดียวกันที่เราได้ยินจากปากของพ่อแม่ คุณตา คุณยายในวันนั้นก็คือความรักลูก รักหลาน ทำเพื่อลูก เพื่อหลาน หวังว่าลูก หลานจะภูมิใจ และจดจำได้ว่าพ่อแม่ ตา ยายทำให้ แต่ที่ได้เห็นมากกว่านั้นก็คือ ขณะที่ทำงานภายนอก เพื่อให้ได้ผลผลิตที่ตามองเห็น มือจับต้องได้ ภายในของพวกเขาก็ได้ค้นพบคุณค่าบางอย่าง ได้ตระหนักถึง “ความจริง” ทั้งในด้านสภาพร่างกาย การผ่อนปรนและอยู่กับปัจจุบันกับข้อจำกัดที่มี และก้าวข้ามข้อจำกัดนั้นๆ ไป และพร้อมที่จะเป็นพ่อแม่ผู้เชี่ยวชาญ โดยการลงมือทำงานด้วยตนเอง
เราหวังเหลือเกินว่า การรู้จักและเข้าใจตนเองนี้จะส่งผ่านไปสร้างความเข้าใจ “ลูกๆ” ของพวกเขาอย่างมีพลังต่อไป
ติดตามชมคลิปการเรียนรู้อยู่ที่นี่…อยู่ตรงนี้กับ More Than Activity ได้ที่ MorethanActivity
- โครงการห้องเรียนสำหรับพ่อแม่ “เลี้ยงลูกดีวิถีไทย” ครั้งที่ ๑ ธรรมชาติปฐมวัย
- โครงการห้องเรียนสำหรับพ่อแม่ “เลี้ยงลูกดีวิถีไทย” ครั้งที่ ๒ กีฬาไทย/การละเล่นไทยกับการเรียนรู้ (More Than Sport)
- โครงการห้องเรียนสำหรับพ่อแม่ “เลี้ยงลูกดีวิถีไทย” ครั้งที่ ๔ ศิลปะกับการเรียนรู้ (More than Art)
- โครงการห้องเรียนสำหรับพ่อแม่ “เลี้ยงลูกดีวิถีไทย” ครั้งที่ ๕ กิจวัตรประจำวันกับการเรียนรู้ (More Than Routine)
