น้ำใจชาวรุ่งอรุณ โดยพ่อโหน่ง

น้ำใจชาวรุ่งอรุณ…ถึง…ชาวบางปะหัน

เมื่อวันเสาร์ (๘ ต.ค.) มีโอกาสได้ไปแจกอาหารที่ อ.บางปะหัน กับทางโรงเรียน หลังจากที่วันก่อนได้เห็นรูปที่ทางคุณครู และผู้ปกครองกลุ่มหนึ่งได้ไปช่วยชาวบ้านที่ประสบภัยพิบัติน้ำท่วมที่ อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี เลือดก็พลุ่งพล่านอยากมีส่วนร่วมบ้าง พอรู้ว่าวันเสาร์จะมีไปอีกก็รีบเตรียมตัว ตื่นเช้ารีบนำข้าวที่หุงข้าวเพื่อนำไปแพ็ค กับอาหาร เพราะทางโรงเรียน นำอาหารพร้อมกิน มีข้าวสวย กับข้าว ไข่ต้ม ขนม น้ำดื่ม ยารักษากลากเกลื้อน ฯลฯ ไปแจกจ่ายกับชาวบ้านแถว อ.บางปะหัน ซึ่งไปมาแล้ว ๒ วัน ที่โรงเรียนเริ่มทำอาหารกันตั้งแต่กี่โมงไม่ทราบ แต่ตอนที่ไปถึงเกือบเจ็ดโมงเช้า ก็เริ่มแพ็คอาหารกันแล้ว ทุก ๆ คนกำลังขมักเขม้น ทำอาหาร ตักใส่ถุง กว่าจะเสร็จก็เก้าโมงกว่า ๆ

ได้ฤกษ์จะออกจากโรงเรียนเกือบเก้าโมงครึ่ง ได้อาหารกว่า ๑,๐๐๐ ชุดเห็นจะได้ โดยนำอาหารใส่รถกระบะทั้งหมด ๔ คันไปนัดเจอกันที่ Lotus อยุธยา (เพราะรถเล็กไปได้แค่นั้น) พอไปถึงก็ติดต่อรถทหารได้คันนึง ทำการโอนถ่ายอาหารที่เตรียมไปขึ้นรถ พวกเราที่ไปด้วยกันจากโรงเรียนไม่สามารถขึ้นรถทหารไปได้หมดเพราะมีชาวบ้านจำนวนหนึ่งขอติดรถเข้าไปด้วย บางคนมาหาหมอแล้วจะกลับเข้าบ้าน อัดกันเข้าไปในรถทำให้เข้าใจความรู้สึกของปลาซาร์ดีนที่อยู่ในกระป๋องเลย นอกจากแน่นแล้วใครเคยขึ้นรถที่หุ้มด้วยผ้าใบโดยรอบคงจะรู้ว่ามันร้อนแค่ไหน

พอรถขับผ่านสะพานโรจนะสักพัก ก็เจอน้ำที่ท่วมบนถนนสายเอเชีย ซึ่งค่อย ๆ ลึกขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนที่ท่วมมากสุด เกือบจะท่วมแผ่นคอนกรีตตรงเกาะกลาง บนถนนแทบไม่มีที่แห้งเลยนอกจากบนสะพานข้ามแม่น้ำ หรือลำรางสาธารณะ ซึ่งจะมีรถชาวบ้านมาจอดอยู่ และมีชาวบ้านมาอาศัยอยู่ มองย้อนกลับไป เห็นเป็นน้ำตลอดแนว แยกไม่ออกว่าตรงไหนถนน ตรงไหนไม่ใช่ถนน รถทหารไปส่งเราถึงสะพานข้ามแม่น้ำลพบุรี เราก็นำอาหารที่เราเตรียมไปลงเพื่อแจกจ่ายให้กับชาวบ้าน เพราะรถทหารต้องไปต่อ พอเราเอาของลง ชาวบ้านละแวกนั้นก็วิ่งกรูกันเข้ามา จนเราต้องให้พวกเราจำนวนหนึ่งไปจัดระเบียบเพื่อจะได้ไม่วุ่นวายตอนที่จัดของลงจากรถทหาร การแจกอาหารเป็นไปอย่างเรียบร้อย ชาวบ้านที่ได้อาหารไปส่วนใหญ่ก็จัดการกินทันที น่าจะยังไม่ได้กินอะไรมาก่อน น่าสงสารมากเพราะเราไปถึงก็เลยเวลาเที่ยงเข้าไปแล้ว

               พอแจกชาวบ้านตรงบางปะหันเสร็จ ยังมีอาหารเหลืออยู่จำนวนหนึ่ง รถก็ไม่มีเลยเพราะรถทหารที่ขึ้นมาก็ไปแล้วต้องโบกรถไปต่อ พอดีมีรถบรรทุกของ บจก.เคพี แอนด์ เจ เซอร์เวย์ มาพอดี เลยขอพี่คนขับให้ไปส่งหน่อย บอกว่าจะเอาอาหารไปให้ชาวบ้านที่อยู่เลยไปอีก พี่คนขับใจดีก็รีบจอดแล้วมาช่วยขนอาหาร พอเราไปเจอที่แห้งซึ่งเป็นสะพานข้ามลำรางสาธารณะ ก็จอดรถชาวบ้านที่มาตั้งเต๊นท์อยู่แถวนั้นก็รีบวิ่งมาหา เข้าแถวรับอาหาร

               แจกเสร็จเราก็โดดลงรถ ให้รถแล่นต่อไป ส่วนพวกเราก็เดินย้อนกลับมา รอโบกรถกลับ โชคดีได้เจอรถทหารกำลังขับกลับเข้ากรุงเทพฯ เลยได้ติดรถมาลงที่ Lotus อยุธยา ที่เราจอดรถไว้ พี่จ่าบังที่อยู่คุมท้ายรถคันนี้ ให้บริการดีมาก ระหว่างทางก็รับคนขึ้นรถมาตลอดทาง

               ตอนกลับเห็นขบวนรถสวนเข้าไปหลายขบวน คงจะเป็นวันหยุดจึงมีคนมีน้ำใจหลายกลุ่มที่มาช่วยเหลือพี่น้องชาวไทยด้วยกัน นอกจากนี้ยังเห็นเด็ก ๆ มาเล่นน้ำข้างทางอย่างมีความสุข ต่างจากชาวบ้านที่อยู่ตามเต๊นท์สะพานที่ดูมีความทุกข์เหลือหลาย กังวลอยู่เฝ้าบ้านที่เหลือแต่หลังคา รู้สึกได้ว่าคนเราเนี่ยทุกข์เพราะยึดแท้ ๆ มีมาก ก็ทุกข์มาก ขากลับเจอทีมงานของคุณสรยุทธ เลยได้ชี้แจงถึงชาวบ้านในเขตลึก ๆ ที่ยังรอความช่วยเหลืออยู่ ให้ช่วยประชาสัมพันธ์ให้ด้วย ต้องขอขอบคุณคุณครู โรงเรียน ที่ได้เป็นผู้นำกิจกรรมช่วยเหลือสังคม ชักชวนกันให้ได้มีโอกาสช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วมในครั้งนี้ ขอให้ผู้ที่มีส่วนร่วมทั้งด้านกำลังกาย ทุนทรัพย์ กำลังใจ มีชีวิตที่ห่างจากทุกข์ และเจริญในธรรมทุกท่านด้วยครับ

พ่อโหน่ง